Mooie tijd

Mevrouw en haar dochters ontmoet ik op een maandagavond. Kennismaken en zien of ik wel ben wat zij zoeken. Ze hebben veel vragen en vertellen ook veel. Over het leven van mevrouw, over haar gelukkige tijd van wonen en leven met haar grote liefde op de boerderij in het hoge noorden. De man die ze als jong meisje ver voor de oorlog al had ontmoet, maar hij was 3 jaar ouder en dat kon echt niet. Later in het leven ontmoeten ze elkaar bij toeval weer en toen was het direct weer raak. Dit keer mocht het leeftijdsverschil van 3 jaar geen probleem meer zijn. Bij het horen van dit stuk van haar leven glimmen de ogen van mevrouw prachtig. Ik benoem hoe mooi de liefde dan kan zijn en ze zegt zacht: "het was de allermooiste tijd". Haar 90 jarige lijf is op, echter haar geest is nog heel krachtig en haar herinneringen zeer levendig zie ik aan haar gehele uitstraling. Ze steelt mijn hart met dit liefdesverhaal en haar zachtheid merk ik. Die week kom ik nog eenmaal bij haar terug en ontmoet ook haar zoon. De kaart wil ze zelf zien en ook de eco mand wil ze zelf uitkiezen. Want een kist wil ze niet. We geven elkaar de hand en zeggen elkaar gedag. Haar andere hand legt ze bovenop die van mij en ze drukt hem liefdevol aan. We weten allebei dat het de laatste keer is.

Die vrijdag heb ik weer haar hand vast. Ditmaal druk ik de mijne zacht op die van haar en verwijder vervolgens aandachtig het infuus. Ze heeft eindelijk rust. Liefdevol doen we haar uitgeleide uit haar woning samen met haar kinderen en kleinkinderen.

Vandaag nemen we afscheid. Ze ligt in haar mand met de door haar gekozen bloemen er op. De kinderen hebben prachtige beelden verzameld en woorden opgeschreven. Haar intense bijzondere leven van 90 jaar zal voorbij komen en herinnert...in een informeel en intiem samenzijn.