Potverdorie!
Daar lig je. Veel te jong. Mooie kop en gespierd jong lijf. Zelfs je haar zit nog helemaal in de plooi, de ijdelheid en verzorgdheid straalt ook nu nog van je af. Het lijkt wel of je slaapt en zo weer wakker wordt. Aan mij de taak om straks jouw ouders te ontvangen en ze te begeleiden bij het zien van jou, hun overleden kind, in de bloei van het leven. Wat ga ik ze zeggen? Hoe vlieg ik het aan? Wat is bij deze situatie, bij deze familie de juiste route?…potverdorie, ik ga even bij je zitten en geef mezelf een moment de tijd te ‘voelen' wat ‘is’.
Mijn gedachten gaan naar jouw ouders uit, naar de uren dat zij hebben moeten wachten om naar je toe te mogen, die helse lange uren na het verschrikkelijke nieuws. Boosheid en onmacht komen in mij boven.…sluitingstijden mortuarium…kom op zeg! Dat mag toch niet meer zijn in deze 24- uurs economie, dat mag toch niet in deze situatie! Het raakt me diep. Hoe moeten jouw ouders en familieleden zich nu voelen, ze zijn op weg naar jou. In warmte zal ik ze ontvangen. Met alles dat ik heb zal ik ze begeleiden naar jou…ik ga ze nu ontvangen en laat je voor nu even alleen…we zijn zo bij je terug.
De tijd neem ik jouw ouders te vertellen wat ze gaan zien. Hoe mooi je bent, wat je aan hebt vanuit het ziekenhuis, hoe je voelt, hoe de omgeving is, waar je op ligt….eigenlijk alles vertel ik hen beeldend, met voorzichtigheid en wel met de volle keiharde realiteit.
Het moment is daar, we komen weer bij je terug zoals ik je beloofde, op afstand en nabijheid voel ik waar mijn plek is…steeds verder als ik merk dat jouw ouders de eerste letterlijke en figuurlijke drempel over zijn en bij je kunnen ‘zijn’.
Op de gang sta ik mezelf te verbijten. Dit raakt, went nooit en is verschrikkelijk. Het geluid in de ruimte naast mij is hartverscheurend en gaat door merg en been.
En toch…toch ben ik blij dat ik daar mag zijn…dat ze mij hebben gebeld…want dit is de enige plek waar ik op dat moment hoor te zijn. Het zo “zacht” mogelijk maken voor hen die zo van je houden. Het zo ‘zacht’ mogelijk maken van deze keiharde werkelijkheid.
