Verliefd!
Hoe mooi is het als je als mens diep, maar dan ook diep geraakt kan worden. Mijn ‘zwakke plek' (of is dit juist mijn kracht?) zijn mensen met passie. Als ik echt gepassioneerde mensen ontmoet in mijn leven ben ik verliefd, altijd weer!
In mijn werk als begeleider bij leven en afscheid heb ik reeds vaker mogen werken met doventolken en wat een feest is dat. Zeker ook voor de horenden! Hoezo ook voor de horenden vraagt u zich misschien af? Nou geloof me…het is een cadeautje en een mooie levensles tegelijk.
Ik neem u mee naar de situatie: Een naaste is overleden en in het gezin zit iemand die niet-horend is. Tevens kent de familie een persoon die niet-horend en blind is en ook die zal de uitvaartdag bijwonen. In de afscheidsweek zijn vele momenten waarbij mijn begeleiding nodig is en waarbij goede communicatie van groot belang is. De aanwezigheid van een tolk is hierbij essentieel. Ook voor de tolk dus een intense periode. Na al die dagen van geregel komt de dag van het afscheid. Muziek en woorden zijn uiteraard zorgvuldig uitgezocht door het gezin. We hebben de speeches vooraf opgevraagd bij de sprekers zodat de tolk zich hierop kan inlezen. Ook de muziekstukken heb ik de tolk vooraf gemaild opdat zij deze kan beluisteren en zich ook hierop kan inwerken. Toen ik deze vraag voor het eerst kreeg dacht ik…muziek inwerken? Waarom wil die tolk dat nou hebben? Maar zonder te vragen heb ik haar dat gegeven.
Toen de afscheidsdag… een aula vol, de tolk neemt plaats op een plek waarbij zij goed oogcontact kan hebben met de niet-horende en op de eerste rij hebben we de tweede persoon zitten die gebruik maakt van een handtolk. Dit omdat deze persoon niet-horend en blind is. Na mijn check of iedereen goed zit en alles voor wat betreft de tolken gereed is open ik het samenzijn. Mijn openingswoorden klinken. Voor de tolk een uitdaging omdat ik geen speech vooraf heb aangeleverd aangezien ik nooit iets uitschrijf en golf op wat ik zie en ervaar op de dag zelf. Voor de tolk ben ik dus een “lastige” … maar we voelen elkaar aan, weten het juiste tempo te vinden en het welkom gaat vlekkeloos. Na het tolken van de eerste spreker komt er muziek… en dan gebeurt er iets wat ik niet had verwacht en wat mij diep raakt. Het tolken van woorden is al iets dat mijn respect kent … het tolken van muziek is echter een gave apart.
Uit de speakers klinkt Paul de Leeuw met "Ik heb je lief". De tolk staat op en gebaart met handen en volle beweging van haar lijf en ledematen het lied, de woorden en zelfs de melodie. Geïntrigeerd sta ik te kijken, wat een overgave, wat een passie, wat een gevoel. Mijn ogen verplaatsen zich naar de niet-horende die zit te glimmen, terwijl er tegelijkertijd een traan over zijn wang rolt, als hij naar zijn tolk kijkt. Hij glimt niet zozeer van haar in persoon maar van het “voelen” van het lied en de betekenis die dat voor hem heeft op deze bijzondere dag van het afscheid. Zelfs zijn voet tapt de melodie.
Vol ongeloof en bewondering kijk ik naar dit prachtig voelbare schouwspel… Het raakt me zo intens. Haar drang en passie dit lied te tolken voor de niet-horende, met alles dat in haar macht ligt, is grenzeloos.
De kippenvel spreidt zich volledig uit over mijn lijf, mijn zwakke plek wordt geraakt en het gebeurt me weer, op deze overgave en passie ben ik verliefd, altijd weer!
