Kwetsbaarheid!
Daar zit ik weer. De plek opgezocht waar ik ontladen en tegelijkertijd opladen kan. De plek waar ik naartoe ga wanneer ik heftige dagen of zelfs weken achter de rug heb. En heftig zit hem dan niet zozeer in de hoeveelheid uren die ik gedraaid heb, alhoewel ik mijn thuisfront niet veel heb gezien de afgelopen week en ik zo blij ben met mijn ‘wekelijkse huishoudelijke engel’. Dat gouden thuisfront dat mij alle ruimte geeft en steunt daar te zijn waar ik op dat moment echt ’nodig’ ben. Nee, de heftigheid zit hem in de intensiteit van het begeleiden bij leven en afscheid.
De mensen die mij inmiddels een beetje beter ‘kennen’ (mij volgen door het lezen van columns of via social media) raden het vast al…ik zit op het strand. Mijn voeten voelen het zand onder zich en mijn tenen spelen met het zand. Daarna ervaar ik het koude zeewater dat mijn voeten overspoelt tot mijn enkels…van de kou reageert mijn lijf, kippenvel…altijd ruzie met kippenvel…vind ik het nou lekker of juist niet? Anyway…het geeft mij het gevoel van aarden en vooral het gevoel van leven. Ik laat al mijn gedachten met de zee meegaan en krijg daardoor ruimte in mijn hoofd. Mijn accu vult zich, fijn!
Mijmerend loop ik langs de vloedlijn en realiseer me intens hoe kwetsbaar het leven kan zijn. Dagelijks zie ik het ook met eigen ogen. In mijn werk komen deze twee kanten zo puur naar voren en komen ze zo samen. Het verlies van een ouder, het verlies van een partner, het verlies van je eigen kind, het verlies van je broer of zus, het verlies van je schoolmaatje, het verlies van iemand van wie je veel houdt of met wie je verbondenheid hebt in welke vorm dan ook…de liefde voor hen bij leven maakt je kwetsbaar.
Is kwetsbaar dan iets vervelends of ongemakkelijks of iets dat we niet willen hebben? Zo voelt het mij soms wel…ik realiseer me tegelijkertijd dat het voortvloeit uit iets heel moois: Liefde en verbondenheid bij leven. Het is onlosmakelijk met elkaar verbonden. Op het moment dat iemand je leven binnenkomt, een plek krijgt, er sprake is van liefde en/of verbondenheid maakt het je kwetsbaar. Ongemakkelijk of niet, wetend dat we in een positie komen in de toekomst dat dit een keerzijde kent, durven we daarom niet vol lief te hebben bij leven of ons vol te verbinden? Nee, natuurlijk niet! Juist dat gevoel van die kwetsbaarheid geeft het gevoel van vol leven!
Dus kwetsbaarheid, hoe ongemakkelijk je mij ook voelt…kom maar op, ik omarm je!
