Zij is de zomer!
Er zijn van die mensen die stralen, geven warmte, zijn positief en energiek. Het is heerlijk bij hen in de buurt te zijn. Hun ‘zijn’ lijkt besmettelijk. Eenmaal bij hen in de buurt heeft verzetten geen zin. Je wordt blij, krijgt energie en voelt je warm en gezien.
Dan zit het leven tegen. Mevrouw is ziek, heel ziek. Vier maanden geleden ontvangt zij de boodschap, als donderslag bij heldere hemel. Pats boem staat haar leven, dat van haar gezin, familie, vrienden, kennissen, collega's, op de kop. Het gezin wordt geconfronteerd met het feit dat haar veel te jonge leven eindigend is.
Een heftige en hectische tijd volgt. Geliefden inlichten, opties bespreken, behandelplannen maken, ziekenhuis in en uit, zelf een weg zoeken hoe om te gaan met deze boodschap, het verdriet een weg laten vinden binnen je relatie en als gezin. Hoe om te gaan in communicatie met de grote groep betrokkenen daarbuiten die ook geraakt zijn? En in die hectiek, als het je dan lukt te blijven stralen, warm en dankbaar te zijn, positiviteit en energie te geven aan hen in jouw omgeving, ondanks alles… dan spreek je met recht over een krachtig ‘zijn’. Deze mensen zijn in staat levenslessen te geven zonder zich daar bewust van te zijn.
Ze nam haar keuze. Ze wilde niet verder verslechteren en nam, in vol bewustzijn, afscheid van hen die haar zo lief zijn. Volledig in haar vrouwzijn, stralend, warm, met energie, positief en krachtig. De dagen die volgden bleef ze thuis bij haar gezin. Ruimte voor hen te wennen aan deze nieuwe werkelijkheid. Door hen zag en hoorde ik haar. Met elkaar ontwerpen zij een viering voor haar leven. Haar boodschap moet worden doorgegeven, de warmte moet worden doorgegeven.
De dag van haar afscheid is het zacht weer. De aula zit meer dan vol. Haar portret is als ‘zon' groot aanwezig op haar eigen schildersezel. Ze ligt tussen haar zo gewenste ‘keukenhof’. Ze is zelf natuurlijk de mooiste bloem. De viering wordt geopend met haar eigen woorden, met kracht en zachtheid uitgesproken door haar trotste vriendin. Haar leven komt in woord, beeld en muziek voorbij waarop luidkeels wordt meegezongen. Het bonte gezelschap in de aula geeft weer dat overal waar zij kwam ze de harten van mensen heeft aangeraakt, ze beweging heeft gegeven. De bijna 700 mensen in de aula zijn gedurende de viering één geheel, er is warmte, liefde, er is harmonie. Mevrouw leefde de liefde, en deze boodschap geeft zij door, wetend dat haar leven dan niet voor niets is geweest. De mensen verlaten de aula met verdriet om haar verlies, met een traan van ontroering en vooral met een glimlach van dankbaarheid.
Een buurmeisje omschreef mevrouw tijdens de viering met de geweldige, en alles omvattende woorden: zij is de zomer!
