Kleur in donkere dagen
De vrouw met zoveel bijnamen; Lieve mam, oma, oomsje, kleine oma, smitje, corrie. Ze was zo geliefd. Al enkele jaren woonde ze in het Visserhuis in IJmuiden. Waarom moest ze nou juist nu, precies in de tijd met zoveel beperkingen rondom afscheid, komen te overlijden? De familie had er last van en vond het heel moeilijk. Ze waren boos en verdrietig. Ze vergaten bijna te 'zijn' in het nu, dichtbij het verlies en gevoel waar het om ging.
En toch... het keerde. Hun moeder kreeg geen uitgeleide uit het woonzorgcentrum zoals dat normaal gaat. Wel in gedachten waren alle betrokken en lieve zorgmedewerkers erbij. Ze werd onthaalt in onze suite waar haar achterkleinkinderen de hele dag druk bezig waren geweest met schilderen. Een prachtig bont gekleurd omhulsel hadden ze gemaakt. We hebben haar overgelegd met alle zorg en de te nemen maatregelen die gelden momenteel. Daarna was ze weer 'gewoon' bij de familie. Dichtbij, als een koningin tussen alle die gekleurde pracht en praal.
Samen de kist gesloten en toen de dag aanbrak van haar afscheidsdag was er berusting. We maken een mooie dag. Warm, vrouwelijk, kleurrijk en samen. Samen wandelden de intimi groep achter haar aan. Schouders naar achter, hoofd omhoog,trots en dankbaar voor haar leven. Een informele huiskamersetting zorgde voor het raken van de juiste snaar en toon. Een liefdevol wegbrengen werd vooral gekleurd door de kleinkinderen. Nooit lieten ze oma alleen.
En kijk dan eens wat je samen kan: omdenken, van verdriet naar kracht gaan en eindigen met veel kleur en een blij gevoel. De advertentie vandaag in de krant schittert van kleur en met een prachtige handtekening van haar dochter daarbij. Mevrouw gaf kleur aan het leven van zichzelf en dat van anderen. En met zoveel kleurrijke herinneringen zal ze dat altijd blijven doen.
(foto's met toestemming uiteraard!)
